Migration of Moroccan Jews to Israel - Wikipedia

Cette page Wikipédia traite de la **migration des Juifs marocains vers Israël**, un phénomène démographique majeur du XXe siècle qui s'inscrit dans le contexte plus large de l'exode des communautés juives des pays musulmans après la création d'Israël en 1948. L'article fait partie d'une série documentant les différentes vagues d'Aliyah (immigration juive vers Israël) et examine spécifiquement comment la communauté juive marocaine, historiquement l'une des plus importantes du monde arabe, a massivement émigré vers le nouvel État hébreu entre 1947 et 1964. L'article révèle que contrairement à d'autres communautés, très peu de Juifs marocains avaient migré vers la Palestine avant 1948, malgré la diffusion du sionisme au Maroc dès le début du XXe siècle. La véritable émigration commence avec l'organisation clandestine mise en place par l'Agence juive entre 1947-1949, période durant laquelle les candidats à l'émigration risquaient d'être renvoyés s'ils étaient interceptés à la frontière algérienne. Les données montrent qu'entre 1948 et 1951, environ 28 000 Juifs ont fait leur Aliyah via **Cadima**, un réseau sioniste opéré par des émissaires de l'Agence juive et du Mossad Le'Aliyah. L'article mentionne également que de 1951 à 1953, Cadima a paradoxalement restreint la migration par des critères discriminatoires appelés "seleqṣeya". Le contexte historique révèle les tensions géopolitiques de l'époque : l'indépendance imminente du Maroc de la France suscitait des inquiétudes quant à de possibles persécutions de la population juive, alimentant l'émigration. Après l'indépendance en 1956 et le retour de Mohammed V, les résidents juifs obtiennent la citoyenneté marocaine mais font face à des restrictions de voyage. En 1959, sous la pression de la Ligue arabe, l'émigration juive vers Israël est officiellement interdite, forçant les départs clandestins via l'Espagne et la France, culminant avec l'**Opération Yachin** (1961-1964) menée conjointement par le Mossad et l'organisation HIAS. L'article présente plusieurs lacunes notables selon les standards de Wikipédia : il nécessite des citations supplémentaires, souffre de problèmes multiples non spécifiés, et pourrait bénéficier de traductions depuis l'article hébreu correspondant. La page s'inscrit dans un ensemble documentaire plus vaste incluant des séries sur l'exode juif du monde musulman et les différentes vagues d'Aliyah, s'adressant manifestement à un public intéressé par l'histoire des migrations juives contemporaines et les relations judéo-arabes au Moyen-Orient.

דף הוויקיפדיה הזה מתמקד בהגירה ההמונית של יהודי מרוקו לישראל, תהליך מורכב שהחל בסוף שנות הארבעים והמשיך עד שנות השישים של המאה העשרים. הדף בוחן את אחד מגלי העלייה הגדולים ביותר מארצות האסלם, כאשר מאות אלפי יהודים עזבו את מרוקו והיגרו לישראל במסגרת מה שנקרא "יציאת יהודי ארצות האסלם". המאמר מספק רקע היסטורי מפורט על הקהילה היהודית העתיקה במרוקו ואת הגורמים הפוליטיים והחברתיים שהובילו לעזיבתה המסיבית. המידע המרכזי מתמקד בתקופות שונות של ההגירה ובמנגנונים הפעלתיים שאירגנו אותה. בין השנים 1948-1951, כ-28,000 יהודים עלו לישראל במסגרת "קדימה" - מנגנון ציוני שהופעל על ידי שליחי הסוכנות היהודית ומוסד לעלייה. המאמר מתאר כיצד ההגירה החלה כבלתי חוקית, כאשר מועמדים שנתפסו מנסים לחצות את הגבול לאלג'יריה הוחזרו. מ-1951 עד 1953, "קדימה" הגבילה את הגירת יהודי מרוקו באמצעות קריטריונים מפלים הידועים כ"סלקציה". לאחר עצמאות מרוקו ב-1956 ובעיקר מ-1959, ההגירה לישראל נאסרה רשמית עקב לחץ הליגה הערבית, מה שהוביל לפתיחת נתיבים חשאיים דרך ספרד וצרפת. המאמר מתאר בפרטים את מבצע "יכין" שבוצע בין 1961-1964, שבמסגרתו יצר המוסד הישראלי הסכם חשאי עם ארגון HIAS כדי להמשיך את החילוץ. הדף כולל הפניות לאירועים דרמטיים כמו פרעות אנטי-יהודיות באוג'דה וג'רדה ביוני 1948, שפרצו כתוצאה מההגירה החשאית דרך אלג'יריה במהלך מלחמת פלסטין. המאמר מציין כי החשש מרדיפות פוטנציאליות של האוכלוסייה היהודית לאחר עצמאות מרוקו היה אחד הגורמים המרכזיים לגל ההגירה הנרחב, ומדגיש כיצד מגבלות הנסיעה וההגבלות על יהודי מרוקו הובילו לפיתוח רשתות הברחה מתוחכמות.

هذه الصفحة من موسوعة ويكيبيديا باللغة الإنجليزية تتناول موضوع **هجرة اليهود المغاربة إلى إسرائيل**، وهي جزء من سلسلة أوسع حول النزوح اليهودي من العالم الإسلامي في القرن العشرين. تركز الصفحة على توثيق الحركة الديموغرافية الكبيرة التي شهدت انتقال عشرات الآلاف من اليهود المغاربة من المغرب إلى إسرائيل خلال الفترة من 1947 إلى 1964، مع التطرق إلى العوامل السياسية والاجتماعية التي دفعت إلى هذه الهجرة. تكشف المحتويات أن الهجرة اليهودية من المغرب لم تبدأ بشكل كبير إلا بعد تأسيس دولة إسرائيل عام 1948، رغم انتشار الفكر الصهيوني في المغرب منذ مطلع القرن العشرين. خلال الفترة من 1948-1951، هاجر حوالي 28,000 يهودي مغربي إلى إسرائيل من خلال عملية **"كاديما"** التي نظمتها الوكالة اليهودية والموساد. تشير المقالة إلى أن المخاوف من اضطهاد محتمل للسكان اليهود بعد استقلال المغرب عن فرنسا كانت من الدوافع الرئيسية للهجرة، خاصة بعد أعمال الشغب المعادية لليهود في وجدة وجرادة عام 1948. بعد 1959، منعت الحكومة المغربية رسمياً الهجرة اليهودية إلى إسرائيل تحت ضغط الجامعة العربية، مما أدى إلى تنظيم هجرة سرية عبر إسبانيا وفرنسا. من الناحية التاريخية والثقافية، تندرج هذه المقالة ضمن السياق الأوسع للتغيرات الديموغرافية في المنطقة العربية والإسلامية خلال القرن العشرين، وترتبط بقضايا الصراع العربي-الإسرائيلي والحركة الصهيونية. المقالة موجهة للباحثين والمهتمين بالتاريخ اليهودي والشرق أوسطي، وتتضمن مراجع أكاديمية متخصصة. تحتوي الصفحة على صورة لكنيس يهودي فارغ في فاس كرمز للتراث اليهودي المغربي المفقود، وتشكل جزءاً من سلسلة مقالات أوسع حول مفهوم "العلياء" (الهجرة إلى إسرائيل) والنزوح اليهودي من البلدان العربية والإسلامية، مما يعكس محاولة توثيق شاملة لهذه الفترة التاريخية المعقدة.

Esta página de Wikipedia aborda un tema histórico de gran relevancia: la migración masiva de judíos marroquíes hacia Israel durante el siglo XX, un proceso que forma parte del éxodo judío más amplio desde países musulmanes tras la creación del Estado de Israel en 1948. El artículo se centra específicamente en documentar cómo una comunidad judía que había vivido en Marruecos durante siglos emigró de manera dramática, transformando tanto la demografía israelí como la marroquí. La página incluye advertencias editoriales que indican que necesita mejoras adicionales y más fuentes de verificación, sugiriendo que es un trabajo en progreso que requiere mayor desarrollo académico. El contenido revela detalles fascinantes sobre este proceso migratorio complejo. Antes de 1948, muy pocos judíos marroquíes habían emigrado a Palestina, a pesar de que el movimiento sionista había comenzado a extenderse en Marruecos desde principios del siglo XX. Sin embargo, entre 1948 y 1951, aproximadamente 28,000 judíos realizaron Aliyah (emigración a Israel) a través de "Cadima", una operación clandestina coordinada por la Agencia Judía y el Mossad Le'Aliyah. El artículo documenta cómo las tensiones geopolíticas, incluyendo los disturbios antijudíos en Oujda y Jerada en 1948, y los temores sobre la futura independencia marroquí de Francia, impulsaron esta emigración masiva. Particularmente significativo es que desde 1951-1953, Cadima implementó criterios discriminatorios llamados "seleqṣeya" que restringieron la migración de ciertos judíos marroquíes. La página proporciona un contexto histórico crucial sobre las complejidades políticas que rodearon esta migración. Después de que Marruecos declarara su independencia en 1956 bajo Mohammed V, los judíos obtuvieron la ciudadanía marroquí pero enfrentaron restricciones de viaje. En 1959, bajo presión de la Liga Árabe, la emigración judía hacia Israel fue oficialmente prohibida, lo que llevó a la "Operación Yachin" (1961-1964), una colaboración clandestina entre el Mossad y HIAS que facilitó la emigración secreta a través de rutas que pasaban por España y Francia. El artículo está estructurado como parte de series más amplias sobre el éxodo judío del mundo musulmán y la Aliyah, indicando su importancia dentro del contexto académico más amplio de los estudios sobre migración judía y historia del Medio Oriente. La presencia de una imagen de una sinagoga vacía en Fez sirve como un poderoso símbolo visual del legado de esta migración masiva.